Hoe vaak hoor (of zeg) je die zin? Misschien wel vaker dan je lief is.
En eerlijk? Ik snap het. Het idee dat je alles moet opgeven waar je jarenlang zo hard voor hebt gewerkt, kan doodeng voelen. Alsof je jezelf terugzet naar start, zonder zekerheid of vangnet.
Maar het mooie is: zo werkt het helemaal niet.
Veranderen is geen harde reset
We hebben vaak zo’n zwart-wit beeld van carrière verandering. Alsof je, zodra je iets anders gaat doen, je complete cv in de prullenbak moet gooien en weer onderaan de ladder begint.
Alsof je alles kwijt bent: je opgebouwde ervaring, je netwerk, misschien zelfs je identiteit.
Maar weet je wat? Dat is een dikke misvatting.
Veranderen is geen harde reset. Het is een herschikking. Een upgrade. Een herontdekking van wie jij bent en wat je meebrengt.
Zelf dacht ik precies hetzelfde
Toen ik nog in mijn commerciële baan zat, dacht ik echt: “Als ik hier uitstap, ben ik alles kwijt wat ik heb opgebouwd. Dan moet ik misschien weer studeren, onderaan beginnen, mezelf helemaal opnieuw bewijzen…”
Maar toen begon ik vrijwilligerswerk te doen. Eerst één keer in de maand met bewoners van Harteheem op een tandem door Heemskerk fietsen. Koffie drinken in de duinen. Simpel, leuk, totaal anders dan targets en deadlines.
En weet je wat ik ontdekte?
Na zo’n ochtend voelde ik me blijer en meer mezelf dan na een hele week op kantoor. Dat was voor mij een van de eerste signalen dat er iets moest veranderen. Dat er iets anders in mij zat dat naar buiten wilde.
Je bouwt verder op wie je al bent
Toen ik echt besloot een nieuwe richting op te gaan, bleek het totaal niet zo te zijn dat ik weer op nul begon. Sterker nog: ik had zóveel meegenomen uit mijn oude werk.
- Vaardigheden.
- Inzicht in hoe organisaties werken.
- Zelfkennis — juist omdat ik wist wat me geen energie meer gaf.
En ja, zelfs fouten en twijfels bleken waardevol. Ze maakten me menselijker, zachter, realistischer. En ze gaven me iets om aan anderen door te geven.
Zie het als een puzzel, geen sloopproject
Misschien helpt dit beeld: het is niet alsof je alles wat je tot nu toe hebt opgebouwd uit elkaar moet trekken en opnieuw moet metselen.
Je bent geen huis dat gesloopt moet worden.
Je bent eerder een puzzel die steeds beter in elkaar valt.
Soms moet je een paar stukjes opnieuw leggen, of ontdekken dat een stukje op een andere plek veel mooier past. Maar het grootste deel van die puzzel ligt er al. En die nieuwe richting? Die is vaak gewoon het laatste stukje dat het beeld compleet maakt.
Wat zou jij doen als je wist dat je niks ‘kwijtraakt’?
Durf daar eens over na te denken.
Wat als je gewoon mag voortbouwen op alles wat je al hebt?
Wat zou je dan gaan proberen, ontdekken of veranderen?
Misschien zit je antwoord al dichterbij dan je denkt.
